Blog o codziennym życiu rodziny, która nie może usiedzieć na miejscu. Podróże, inspiracje, porady. To wszystko tu znajdziesz.
Jak to jest, że jako rodzic robisz wszystko tak jak trzeba. Masz w tym kierunku wiedzę i wykształcenie, może nie masz doświadczenia (w końcu to pierworodny), ale masz zdrowy rozsądek. A i tak wychodzi jak wychodzi.
Kiedy na świecie miał pojawić się nasz syn, jak każda mama skrupulatnie kompletowałam wyprawkę. Chciałam dla niego wszystkiego, co najlepsze a jednocześnie nie chciałam utonąć w otchłani rzeczy. Bardzo potrzebowałam wtedy poleceń dobrej jakości kosmetyków do skóry dziecka. Jestem zadowolona z moich ówczesnych wyborów, ponieważ sprawdziły się nieźle. Żałuję jednak jednej rzeczy.
Kiedy dzieciaki powinny zacząć obcować z językiem innym niż ojczysty? Najlepiej jak najszybciej. Nie czujemy się jednak ekspertami w tej dziedzinie, w związku z tym o kilka rzeczy postanowiliśmy zapytać właśnie eksperta, panią Anetę Dargiel-Ledwożyw. Osobę od wielu lat zajmującą się nauczaniem dzieci języków obcych.
Każde dziecko jest inne. To banał, ale nigdzie, NIGDZIE! tego stwierdzenia nie przeczytałam. Schemat rządzi. Ani ja, ani Piotrek nie jesteśmy fanami wychowania tzw. bezsterowego. Hulaj dusza itd., a dziecko nam wejdzie na głowę. Chcemy pokazać synkowi różne aspekty życia. Te przyjemne i te mniej. Przygotować go na różne sytuacje.
Opustoszałe boiska. Place zabaw jeszcze się trzymają, choć i one powoli padają. Puste schody pod szkołą. Boiskowe ławeczki i osiedlowe skwerki też są dobrze przewietrzone. Nie słychać śmiechów, żartów, czy czasami soczystego „k***a” wykrzyczanego przez co bardziej nerwowe jednostki. W knajpkach nie ma śmiechów, ani uśmiechów. W samochodach nie padają już pytania „a po co?”, „a dlaczego?”.