Mamy taką filozofię, że słuchamy potrzeb własnego dziecko. Nie zmuszamy do trudnych rozstań, nie zabieramy drastycznie ukochanych przyjemności. Rozmawiamy. A Młody odwdzięcza się wzajemnością.
Ten tekst “chodzi” za mną już od jakiegoś czasu. Zastanawiałam się natomiast, w jaki sposób się do niego zabrać. W końcu mój syn pewnie kiedyś go przeczyta, a nie chcę, żeby pomyślał, że mama miała go dość. Choć czasem jestem tego bliska 😉
Wchodzisz do kolektury, już chcesz wysyłać zakład, a tu stoi może 10. letnie dziecko i skreśla numerki dla mamy, która dała dychę na grę. Bierze jeden zakład i jeszcze kupuje sobie zdrapkę, którą nim opuści lokal szybko zdrapuje pięciogroszówką. Nie spotkaliście się z podobną sytuacją? Nie wierzę.
Czytamy Synkowi od urodzenia. Czytamy książki dla dzieci, ale też nietypowo, te dla dorosłych. Pamietam, jak Młody miał kilka dni, może tygodni, a Szanowny czytał nam wszystkim na głos Katarzynę Bondę 😉 Uwielbiałam słuchać, to był czas spokoju i odpoczynku. Obecnie przerzuciliśmy się na głośne czytanie książek dla dzieci.
Każde dziecko jest inne, każda mama jest inna i w związku z tym inne są potrzeby. Dla nas te rzeczy były faworytami (cześć nadal używamy) i drugi raz kupilibyśmy te same. Mam nadzieję, że uda mi się Wam coś podpowiedzieć.
