Jeżeli stawiasz na siebie, nie masz zahamowań, mówisz co myślisz i żyjesz bez presji to do idealnego słuchacza wykładowcy zwanego dzieckiem brakuje Ci jeszcze jednego elementu.
Już wiemy, że fajnie byłoby nie mieć zahamowań, mówić, co się myśli i ogólnie żyć bez presji. Tak robią to dzieci, tak byłoby też łatwiej i nam dorosłym. Tu dochodzimy do kolejnego aspektu. Skoro już według wielu norm społecznych jesteśmy po prostu egoistyczni, to zatem nie stoi nic na przeszkodzie, by po prostu stawiać na siebie. Ponad innych.
Po krótkiej, zaledwie dwumiesięcznej przerwie, znów coś tu napiszę. Ba, będzie to powrót do cyklu „Czego powinniśmy uczyć się od dzieci?”. Było już o mówieniu, co się myśli. Było też o braku zahamowań. No to czas na presję. I tu, od razu na wstępie gong.
Ten temat jest trochę powiązany z pierwszym poruszonym w tym cyklu. Dzieci potrafią (i lubią) nie tylko mówić, co myślą, ale i działać bez zahamowań. To też kwestia, która w nas, starych, jest wypleniana społecznie, a nie do końca jest to dobre.
Ile razy masz tak, że powiedziałbyś komuś, co naprawdę myślisz? Bez tej całej otoczki, panierki niczym schab z czasów PRL-u, gdzie było więcej mąki niż mięsa. Pewnie nawet niektórzy z Was po przeczytaniu tego tekstu chcieliby upuścić nieco pary. Udostępnij Osobiście mam tak często. Ba, do niedawna byłem taki trochę nieokrzesany. Pewnie, że nie zawsze…
